Hugleiðing um mál Arons.

Er Aron á leið til Íslands?

Mikið hefur verið talað um að Aron ætli að flytja til Íslands að lokinni afplánun.  Ef að satt er, er það tryggt að hann fái hér þá sálfræðiaðstoð sem á þarf að halda?  

Bæði er það atburðurinn sem hann er dæmdur fyrir, hin langa frelsissvipting og svo ekki síst það kynferðisofbeldi sem hann hefur orðið fyrir á þessum tíma og hefur örugglega sett mark sitt á óharðnaða barnssál.

Yrði það ríkið sem skaffaði slíka aðstoð og hefði eftirlit með því eða yrði hann alfarið á eigin vegum?   Varla verður hann sjálfur til stórræðanna þegar að frelsi hans kemur....

Ég vil taka það fram að ég meina þetta á saklausasta máta og hef ekkert illt í huga, er einungis að hugsa hér upphátt. 

Aron Pálmi vitnar um kynferðislegt ofbeldi í fangelsum

Athugasemdir

[halkatla, 8.3.2007 kl. 01:44]

ég er viss um að við erum flest að hugsa til Arons, það er enginn skaði skeður að þessum spurningum - þær skipta máli. 

[Heiða B. Heiðars, 8.3.2007 kl. 09:59]

Sá viðtal við hann fyrir nokkrum vikum þar sem hann gaf í skyn að hann væri búinn að vera að vinna mikið í þessum sálrænu málum og taldi sig klára þann pakka með því að skrifa bókina. 

Hann er í fullu námi og virtist rólegur og yfirvegaður. Vel máli farinn og örlaði ekki á biturð. Sýnist vera mikið í þennan strák spunnið

[Anna, 8.3.2007 kl. 23:32]

Ríkið hefur ekki einu sinni eftirlit með föngum í íslenskum fangelsum, sbr. Ágúst Magnússon og Kompásmálið og hina tvo sem fengu leyfi til að afplána í Byrginu og fengu leyfi hjá Guðmundi til að skreppa í bæinn.

Ég sé alla vega ekki fyrir mér að íslenska ríkið fari að gera nokkuð fyrir Aron Pálma, hvorki hafa eftirlit með honum né styðja við hann. 

[Pétur Tyrfingsson, 9.3.2007 kl. 02:33]

Þetta snýst ekki um íslenska ríkið eða fangelsismál fyrir Aroni ef og þegar hann kemur heim. Hann er þá frjáls maður. Ég hef áhyggjur af fjölmiðlafári. Ég hef áhyggjur af því að þær boðleiðir sem augljósar eru verði ekki farnar vegna þess að þjóðin hefur fengið þá mynd að ekki tjái að leita þangað sem beinast liggur við. Leiti Aron til Landspítalans fær hann aðstoð þar ef við á eða honum verður  beint þangað sem henta í hans tilfelli. Það er okkar hlutverk sem þar störfum. Hver kom því inn hjá þjóðinni að það sé vonlaust að leita aðstoðar á þeim stöðum sem til þess var stofnað? Þetta hryggir mig eftir þessa tvo áratugi sem ég hef starfað í "hræðilega" bansanum. Við sem þar erum öllum stundum megum og getum ekki tjáð okkur um einstök mál. Því hefur óvandað fólk komist upp með að segja þetta og hitt sem ekki er hægt að svara nema rjúfa trúnað og brjóta si9ðareglur. Þetta virðist engin skilja og fjölmiðlamenn vaða elginn. Haldið þið virkilega að við séum þarna út af laununum? Heldur einhver að okkur gangi eitthvað annað til en láta gott af okkur leiða?

Þið trúið því ekki... en leiðindin, skvaldrið og bullið veldur okkur mikilli hryggð. Hverjir eru með fórnarlömbin grátandi í fanginu? Ritstjóri Kompás? Umsjónarmaður Kastljóss? Stelpan á síðdegisútvarpi Rásar 2? Nei. Ef við öll erum svon a ómöguleg, glötuð og vonlaus..... hvert á þetta fólk að fara? Það getur ekki farið neitt annað. Einu staðirnir sem hægt er að leita til fá svo furðulega og ábyrgðarlausa umfjöllun  sem ekki er nokkur leið að svara.... sem leiðir til þess að fjöldi fólks leitar sér ekki hjálpar vegna þess að það heldur að það hafi enga þýðingu.

Sorrí.....   en mál af þessu tagi stelpur mínar koma gömlum karli í svolitla geðshræringu. Ég varð bara að kommetaera á þetta. Íslenak ríkið er ekki vandamálið. Ekki fagmennirnir oikkar heldur utan stofnana. Við eigum svo mikið af góðu fólki um allt sem leggur sig fram. Ég spyr mig að því hver bjó til þá goðsögu að maður eins og Aron ætti ekki í nein hús að leita ef hann kemur heim til Íslands? Hvað hafið þið í raunnni fyrir ykkur í því?

[Anna, 9.3.2007 kl. 18:20]

Fyrra svar mitt var skrifað með vænum slatta af kaldhæðni en þegar kemur að alvöru málsins og því sem Pétur bendir á er sjálfsagt að útskýra afstöðu mína betur. 

Það sem ég meinti með mínu innleggi var einfaldlega það að Aron Pálmi kemur hingað sem frjáls maður og því er óeðlilegt fyrir ríkið að skipta sér nokkuð af hans ferðum eða því sem hann gerir hingað kominn. 
Ég er sjálf í sálfræðinámi, vinn m.a. við liðveislu þar sem skjólstæðingur minn er kona sem er í bata eftir alvarlegan geðsjúkdóm og hef að auki fylgst með mjög góðum vinum mínum kljást við geðsjúkdóma svo að ég þekki ágætlega inn á geðheilbrigðiskerfið.  Hins vegar er það bara þannig að upplifun þeirra sem leita sér aðstoðar er mjög einstaklingsbundin,  sumt fólk leitar eftir einhverju og fær ekki strax þau svör sem það vill og þá hættir það að reyna og hugsar sem svo að vandamálið liggi hjá kerfinu. 

Góð vinkona mín þurfti að leita sér hjálpar á geðdeild, henni var vísað til geðlæknis sem lét hana á lyf og jú, hún skánaði en fannst hann ekki hjálpa mikið að öðru leiti.  Hún hélt samt áfram að reyna, fór til nokkurra lækna þangað til hún fann "þann rétta" ef svo má að orði komast og er laus við lyf og sjúkdómseinkenni í dag.  Sumir hefðu gefist upp og hugsað sem svo að enginn gæti hjálpað þeim fyrst gaurinn með allar gráðurnar og skírteinin á veggnum gat það ekki en það þarf að hafa í huga að einstaklingar eru mismunandi og sumir ná bara ekki tengslum við hvern sem er, hversu lærðir sem þeir eru í fræðunum.  Það er kannski það sem er átt við þegar það segist ekki fá lausn sinna mála og finnst allt þess vegna vera vaðandi í vandamálum.  En auðvitað veit fólk að það fer enginn í geðheilbrigðisþjónustu nema að hafa áhuga á að vera þar og geðheilbrigðisstarfsfólk á alla mína virðingu fyrir það.

En þetta var nú aðeins út fyrir efnið, Aron er alla vega velkominn til Íslands en á í sjálfu sér engan rétt á neinni þjónustu umfram aðra og engin þörf fyrir nein ríkisafskipti af honum frekar en öðrum Íslendingum sem flytja heim eftir dvöl erlendis.